Autisme bij vrouwen
Door hun autisme moeten ze hier veel meer moeite voor doen. Door hun pogingen worden ze steeds beter in het camoufleren en compenseren van hun autisme. De grote valkuil voor de buitenwereld is dat ze niet zien wat er in het hoofd van deze vrouw gebeurd. Men ziet het topje van de ijsberg, maar de rest van de ijsberg die onder water staat, wordt vaak niet gezien. Terwijl in dat grote deel onder water juist enorm veel gebeurd. Deze vrouwen zijn vaak erg onzeker over zichzelf en hebben een laag zelfbeeld. Ze hebben het gevoel dat ze tekort schieten en niet voldoen aan wat een vrouw moet doen, kunnen en hoe ze er uit moet zien.
Vaak voorkomende klachten bij vrouwen met autisme zijn onder andere depressie, overbelasting, post traumatische stressstoornis, burn-out en paniekaanvallen. Vrouwen met autisme zijn heel goed in het verbergen van hun klachten en problemen totdat het echt niet meer gaat. De omgeving kan daarop vreemd reageren en deze vrouwen niet serieus nemen. Omdat ze eerder niets aan hen hebben gemerkt. Klachten lijken van uit het niets ineens heel ernstig te zijn. Een praktijkvoorbeeld:
Al enkele jaren loop ik met rugpijn en ben daarvoor al wel eens bij de arts geweest. Omdat er op de scans en foto’s niets te zien was, werd ik uiteindelijk letterlijk buiten gezet door de huisarts. Het zou tussen mijn oren zitten en ik moest de pijn maar negeren. Dan zou deze wel overgaan. Ik had niet eens de kans gekregen om te vertellen dat ik gisteren van de trap was gevallen. Gelukkig heeft mijn man ingegrepen en me naar een andere arts gestuurd. Die nam me wel serieus toen ik hem vertelde dat ik autisme heb en dat ik moeite heb om mijn klachten duidelijk uit te leggen. Na wat heronderzoeken kreeg ik dan een diagnose en een doorverwijzing om mijn acute hernia te laten behandelen.
Autisme bij vrouwen wordt vaak later of niet (h)erkent. De depressie wordt aangepakt, maar de reden van depressie wordt niet achterhaald. Een verkeerde diagnose is dan snel gesteld en de vrouw krijgt niet die behandeling en begeleiding die ze eigenlijk nodig heeft. Mede omdat deze vrouwen moeite hebben met duidelijk vertellen wat er aan de hand is. Ze voelen zich snel als een klager of hebben moeite om hun verhaal chronologisch te houden. Ze treden te veel in details of vertellen lange verhalen omdat ze moeite hebben met hoofd en bijzaak te scheiden. Een arts die niet bekend is met autisme en hiervoor niet de tijd neemt, zal deze vrouwen al eerder onderbreken en ze niet uit laten praten. Daardoor heeft de arts geen compleet beeld en wordt de vrouw naar huis gestuurd met een vervelend en onvoldaan gevoel. In dergelijke situaties is het juist de vrouw met autisme die hier een aanpassing moet doen, omdat de buitenwereld dit in deze huidige tijd nog niet zal doen voor haar.
Enkele tips voor de vrouw met autisme:
* Bereidt je bezoek aan een hulpverlener of arts voor op papier. Vaak zijn vrouwen met autisme uitermate goede schrijfsters. Je hebt dan ook de tijd om alles te formuleren zoals jij dat wil. Je kan rustig nakijken of je niets vergeten bent. Je kan je verhaal ook afgeven aan desbetreffende persoon en daarbij vermelden dat je
moeite hebt met duidelijk vertellen wat er aan de hand is. Deze schrijfmethode heeft al vele positieve reacties opgeleverd.
* Maak voor jezelf een globaal dagschema waarin je al je taken kan verdelen over de dag. 1 uurtje huishouden per dag is voldoende om je huis netjes te houden. De rest is voor morgen. Als de kinderen uit school zijn, is je schema leeg. Zodat je tijd hebt voor de kinderen en om te koken.
* Organiseer je huishouden waarbij de kinderen ieder hun eigen taak hebben. Dit geeft meer rust en ruimte om tijd voor jezelf vrij te maken.
* Gun jezelf elke dag een moment voor jezelf. Me-time is belangrijk om je hoofd leeg te maken en positieve energie op te doen.
* Ben en blijf jezelf. Je bent goed zoals je bent. Niemand is beter dan jij. Jij bent jij. Jij mag er zijn zoals je bent!
Zijn de kenmerken voor vrouwen met autisme ASS of Asperger anders dan bij mannen met autisme? Zo ja, wat zijn de verschillen?
Als ik het goed lees zijn er geen verschillen behalve dat vrouwen hun autisme beter kunnen camoufleren.
Misschien is er info weggevallen, misschien is er geen onderzoek naar gedaan. Misschien heeft de auteur van dit stukje zich er niet echt in verdiept.
Er is wel degelijk een groot verschil tussen mannen en vrouwen met autisme spectrum stoornissen. Vrouwen beschikken (helaas) over het sociale gen en daardoor ervaren wij meer problemen met de wereld om ons heen. We willen graag sociaal actief zijn, maar we weten vaak niet hoe. Daarnaast worden de meeste vrouwen ook in de ‘vrouwenrol’ opgevoed, dwz. huisje-boompje-beestje. En als je autisme hebt kun je dat wel willen, maar om het ook goed voor elkaar te krijgen lever je enorm veel energie in waardoor je lichaam op een gegeven moment op is (draagkracht versus draaglast). Ik ben zelf een vrouw met autisme dus ik weet waar ik over praat en als ik mijn leven vergelijk met dat van mijn vader (Asperger) dan mag ik wel eerlijk stellen dat ik vele malen harder moet knokken om mijn hoofd boven water te houden dan mijn vader ooit heeft moeten doen. Mannen komen veel sneller weg met hun afwijkende gedrag, vrouwen worden er eerder op afgerekend…
ik lees dit allemaal en plotseling lees ik mijzelf!! de vraag waarom ik zo complex en, waarom ik zoveel lichamelijke lasten meedraag, stress ervaar, maar niet lijk mee te kunnen maar wel wil!! echt soms gek lijk te worden terwijl ik toch niet zou te klagen mogen hebben… het is allemaal zo vermoeiend, geen overzicht in eigen emoties, enz.. zou het kunnen? en hoe ga ik weeral de hulpvraag aan? ik schrijf graag, maar praten lijkt een heuse opdracht en uitputtend…
Hallo Vanessa,
Knap van je dat jij het inziet. Hoe ben je zover gekomen? Zou je tips voor me hebben?
hoe bedoel je? ik heb het altijd al enorm moeilijk met mijzelf gehad, buiten dat ben ik erg analyserend van aard? erg gevoelig. ik heb een weg met mijn zoon afgelegd die ADHD heeft, ikzelf volg ook een opleiding in de gezinswetenschappen en dat geeft verhelderende inzichten, vooral in jezelf! nu ben ik weer op een punt dat het mij allemaal teveel wordt, zwaar om te dragen. ik voel niet normaal aan. ik moet terug opnieuw hulp vragen, maar niet opgeven, doorzetten en aan mezelf werken. wat ook de oorzaak is, het weten geeft rust en mogelijkheid om verder te kunnen, daar waar ik nu vast zit. open staan voor jezelf is een opgave, loslaten ook. maaar je hebt maar 1 leven, en dat draag jezelf!
Hoe wordt een diagnose vast gesteld? Mijn vrouw en ik tobben al jaren met onze relatie. Mijn vrouw geeft ook al jaren aan slecht in haar vel te zitten. Veel symptomen die beschreven worden onder autisme en Asperger komen me erg bekend voor.
Diagnose kun je het beste laten stellen bij een instantie met hulpverleners die ook terdege kennis hebben van autisme spectrum stoornissen en dan met name bij vrouwen. Anders is de kans groot dat je vrouw een verkeerde diagnose krijgt (zoals velen van ons). Hetero-anamnese (indien ouders nog leven) is altijd een uitstekende aanvulling en zeker aan te raden. Daar kunnen ze heel veel bruikbare informatie uit halen. Uiteraard gesprekken met jouw als partner zijn een goede aanvulling. Maar bovenal hamer ik toch echt op de deskundigheid van de hulpverlener en het vermogen om door de buitenkant van de vrouw heen te kunnen kijken om zo het patroon van autisme bloot te leggen. Succes, maak er zeker werk van, het zal hopelijk meer rust en meer begrip in jullie relatie geven.
Hallo Fabienne, Wat als mijn vrouw helemaal niet vind dat ze ergens last van heeft. We zijn wel sinds kort ( weer) in therapie maar volgens haar is dit juist voor mij. Ik kan/wil volgens haar maar niet begrijpen waarom ze al jaren( ruim 25 jaar, kort na ons start samenwonen)niet goed in haar vel zit. Mij is het juist wel duidelijk waar haar slecht in haar vel zitten vandaan komt. ( opvoeding, erge traumatische gebeurtenissen in vroege jeugd en mogelijke autisme) Ik zie pas sinds +/- een jaar in dat ze aan bepaalde handelingen, karaktereigenschappen ect niets aan kan doen en dat ze totaal geen inlevingsvermogen heeft in te zien dat deze soms ver buiten mijn normen en waarden gaan. Dar onze dochters van 14 en 16 aan puberen, maakt het er allemaal niet makkelijker op.
Is het mogelijk dat je jouw vermoeden van autisme bij je vrouw bespreekbaar maakt tijdens een therapie-sessie? Want ik begrijp dat jij ook aanwezig bent tijdens deze sessies? En vergeet niet dat naast autisme ook meerdere aandoeningen kunnen spelen waardoor autisme inderdaad op de achtergrond wordt gedrukt. Cruciaal is de kennis van de therapeut over autisme bij vrouwen en de medewerking van je vrouw als ze kan beseffen dat er mogelijk autisme speelt bij haar.
Hoi Fabienne,
Bedankt voor je reactie. Er hebben zich weer voorvallen voorgedaan recent, die ik mee wil nemen in komende therapie sessie. Ik ga proberen het voorzichtig in deze richting te sturen.
Ik hoop dat je kunt doordringen zodat zij zich bewust kan worden van hetgeen er bij haar speelt. Maar zonder medewerking van je vrouw zal het uitermate moeilijk worden. Ik wens je hierbij dan ook heel veel sterkte en succes toe en ik hoop, nogmaals, dat er een keerpunt zal komen en jullie op een andere manier door het leven kunnen gaan.
Hi Fabienne, waar kun je vinden welke instanties goede kennis hebben van asperger bij vrouwen. De huisarts wil je tegenwoordig zelf de hulpverlener laten kiezen. Tot nu toe ben ik nog geen overzicht tegengekomen waar in te vinden is wie een goede hulpverlener kan zijn op dit gebied.
Hoi Loekie. Zelf ben ik bij AmaCura in Geleen geweest. Ik weet uiteraard niet waar je woont, maar ik vind het ook moeilijk om te zeggen waar je precies naartoe kunt gaan. Google eens bij jouw in de buurt en kijk of je daar een gespecialiseerd centrum voor diagnostiek kunt vinden?
Mocht je regio Eindhoven wonen dan kan ik je GGzE aanraden, google daar maar eens op, dit is een gespecialiseerd centrum voor ASS.
“Het is voor de tiener met PDD-NOS erg belangrijk dat hij zich in een begripvolle omgeving kan ontwikkelen en ontplooien tot een passend niveau van zelfredzaamheid”
inmiddels is mijn tiener 18 mijn zoon heeft diabetes vanaf zijn 12e en pdd nos wist ik eigenlijk al vanaf zijn 3e maar op zijn 6e vastgesteld NU hij liegt bedriegt misbruikt alcohol en verdovende middelen is gezakt voor zijn mbo is aan het rijlessen en dat zie ik ook niet zitten
ggz kon niets voor hem doen
ook niet toen hij in zijn puber jaren met zijn leven speelde door slecht om te gaan met zijn diabetes en wij mijn man en ik hebben de wijsheid oon niet in pacht .
maar wat nu als ik moe gestreden ben ,tegen de instanties omdat ik door zijn 18 jaar niets meer kan regelen wat hij verzaakt, tegen hem omdat hij totaal geen goede raad aanneemt ..ja zegt nee doet
en het alle dagen in angst en stress zitten wat er die dag weer gaat gebeuren waar kan ik dan terecht ??
o zie nu net dat ik het op de verkeerde plaats heb gepost mijn excuus
Kijk eens naar Yes We Can Clinics Pascal. Misschien is dat wat voor hem.
Hallo Fabienne, Het blijkt dat onze therapeute is gespecialiseerd is in autisme. Het baard me dan wel weer een beetje zorgen dat ze dit nog niet heeft opgemerkt in de 2 eerste sessies( maar vrouwen schijnen goed in camoufleren te zijn, lees ik)Ik hoop dat ze mijngedachte over mijn vrouw haar autisme serieus neemt.
Pascal, Ik hoop dat me dat wat jij meemaakt bespaard blijft. Onze jongste dochter( 14) heeft sinds haar 9e ook diabetisch. Ze raakt erg gefrustreerd door haar moeder die dan weer aangeeft dat ze moet gaan prikken omdat ze wel weer hoog in haar waarden zal zitten als ze weer eens tegengas geeft. Gelukkig is ze erg verstandig. Ze heeft zelfs een therapie” uitgelokt” bij het diabetisch centrum en haar verhaal over o.a de thuis situatie verteld. Daar waren ze erg geschrokken. Hopelijk komen we via deze weg verder.
Beste W. Vrouwen zijn inderdaad vaan (onbewust) meester in het camoufleren van hun beperkingen. Dat kun je haar niet echt kwalijk nemen, dat is een overlevingsstrategie. Ik hoop van harte dat deze therapeute jullie zal gaan helpen in de juiste richting! Onwijs veel sterkte met alles.
Hi Fabienne, dank je wel voor de tip. Geleen is een beetje erg ver weg ;-). Ik ga zoeken op een gespecialiseerd centrum voor ass-diagnostiek.
ZO herkenbaar!!
Hoe doen jullie dit dan met werk?
Ik wil niet heel mijn leven achter een computer verdwijnen en of in de techniek. Liefst een vaste baan in mijn woonplaats. Alleen…. hoe doe je dat als autist?
Heel herkenbaar allemaal
Hoi allemaal,
Sinds kort heb ik de diagnose ASS (PDD – NOS) gekregen. Enerzijds zie ik het als iets positiefs, want ik hoop gerichter te kunnen zoeken naar handvatten voor de dingen tegen waar ik aanloop. Anderzijds voel ik me, hoe onaardig het ook klinkt, wel ‘anders dan iemand anders’. Dat voelt niet fijn.
Toch wil ik jullie mijn verhaal voorschotelen. Ik vraag me af of jullie dingen herkennen, want ondanks dat ik lieve mensen om mij heen heb, voel ik me toch eenzaam in dit hele gebeuren.
Ik zal me voorstellen. Ik ben Mara, vierentwintig jaar oud en ik heb een vaste baan, eigen huisje, lieve vrienden en familie en een leuke en lieve partner. Klinkt goed toch?
Toch loop ik constant tegen een muur op van dingen waar ik over struikel. Ik hobbel met de maatschappij mee, maar ik heb constant het gevoel overspoeld te worden door alles en iedereen. Ik kan dingen moeilijk van mij afzetten (bijvoorbeeld na een ruzie), vind het lastig om gesprekken aan te gaan met bijvoorbeeld collega’s (over zakelijke onderwerpen praat ik gemakkelijker dan bijvoorbeeld over sociale onderwerpen). Contact met mensen maakt me onzeker. Doe ik het wel goed? Hoort dit wel wat ik doe? Ik voel een constante onzekerheid.
De overgang van vakantie naar werk en andersom vind ik lastig. Ik moet zeker vier tot vijf dagen wennen en ben dan niet om te genieten voor mijn omgeving, maar vooral voor mijzelf. Alle prikkels overspoelen mij. Ik heb dit zelfs al in veranderingen in kleine situaties (bijvoorbeeld van het alleen thuis zijn naar samen thuis zijn). Het schakelen vind ik lastig.
Ik ben constant opzoek naar bevestiging. Op mijn sportclub (doe ik het wel goed?), bij mijn partner (blijf je wel bij mij?), bij mijn leidinggevende (behoud ik mijn baan nog wel?)
Wie heeft er tips?
2 keer gebeurT is correct : “Door hun autisme moeten ze hier veel meer moeite voor doen. Door hun pogingen worden ze steeds beter in het camoufleren en compenseren van hun autisme. De grote valkuil voor de buitenwereld is dat ze niet zien wat er in het hoofd van deze vrouw gebeurd. Men ziet het topje van de ijsberg, maar de rest van de ijsberg die onder water staat, wordt vaak niet gezien. Terwijl in dat grote deel onder water juist enorm veel gebeurd: ” !!! ok ?